O προπονητής της ομάδας Μίνι Παίδων του ΑΟΠ ΦΑΛΗΡΟΥ Μιχάλης Παπαναστασίου, ξεκίνησε την κολύμβηση στα 8 του χρόνια στον Εθνικό Πειραιώς και μετά από ένα χρόνο άρχισε συγχρόνως να κάνει τα πρώτα του βήματα στην υδατοσφαίριση, καθώς καθόταν μετά την ολοκλήρωση της κολυμβητικής προπόνησης, προκειμένου να παίξει για λίγο μπάλα με τον αδερφό του.
Στην πρώτη του συμμετοχή στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κολύμβησης του 1979 κατέκτησε 3 μετάλλια (1 χάλκινο στα 100μ ύπτιο, ένα χάλκινο στα 4×100 Μ.Ο. και ένα χρυσό στα 4×100 ελευθερο). Το 1981 μετακομίζει στον ΑΝΟ ΓΛΥΦΑΔΑΣ και την επόμενη χρονιά (1982) ασχολείται αποκλειστικά με την υδατοσφαίριση.
Υπήρξε αθλητής όλων των ηλικιακών κατηγοριών και έλαβε μέρος σαν βασικό στέλεχος σε αρκετά ηλικιακά πρωταθλήματα (Παιδων – Εφήβων – Νέων). Το 1984 σε ηλικία 14 χρονών άρχισε να προπονείται με την αντρική ομάδα του ΑΝΟ ΓΛΥΦΑΔΑΣ και το 1985 γίνεται ενεργό μέλος της. Η ατυχία όμως του χτύπησε την πόρτα και ένας τραυματισμός τον φέρνει στα πρόθυρα της εγκατάλειψης του Πόλο.
Το 1986 πήρε μέρος στο πρώτο του Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Υδατοσφαίρισης για την κατηγορία Ανδρών και κατακτά με τον ΑΝΟΓ το Πρωτάθλημα και το Κύπελο Ελλάδας.
Ακολουθούν άλλα δύο νταμπλ το 1987 και το 1989 και ενα ακόμα πρωτάθλημα το 1990.
Αποτέλεσε μέλος των Ηλικιακών Εθνικών ομάδων (Παίδων – Εφήβων – Νέων) από το 1985 έως το 1990 και της Εθνικής Ελλάδας Ανδρών από το 1989 έως το 1992 και το 1995.
Μερικές από τις διεθνείς προσωπικές διακρίσεις με τις Εθνικές Ομάδες είναι:
1986 – 3η θέση στους Βαλκανικούς αγώνες Νέων
1987 – 3η θέση στους Βαλκανικούς αγώνες Νέων
1987 – 8η θέση Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων
1988 – 7η θέση Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων
1990 – 2η θέση στη Βαλκανιάδα με την Εθνική Ανδρών
1990 – 5η θέση στο Κύπελλο Εθνών με την Εθνική Ανδρών
Για δεύτερη φορά η ατυχία του χτυπά την πόρτα και ένα σοβαρό τροχαίο τον αναγκάζει να σταματήσει από παίκτης ομάδων της Α1, αλλά συνεχίζει να παίζει για μερικά χρόνια ακόμα στις κατηγορίες Α2, Β και Γ με πρωταθλήματα και ανόδους κατηγοριών με τις ομάδες ΑΡΗ ΝΙΚΑΙΑΣ (1997-1998), ΠΑΝΙΩΝΙΟ ΓΣΣ (1999-2000), ΝΟΒΑ (2000-02).
Παράλληλα ασχολήθηκε με την προπονητική σε πολύ μικρές ηλικίες (ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΓΣΣ 1991- 1992 και ΑΡΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ 1997-1998)
Το 2001 σταμάτησε το πόλο και αποσύρθηκε για μερικά χρόνια. Μετά την απόκτηση του πτυχίου ΤΕΦΑΑ το 2008, ασχολήθηκε ως προπονητής κολύμβησης.
Η μεγάλη του αγάπη ήταν και είναι το πόλο και ειδικά η εκμάθησή του σε μικρά παιδιά. Η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα όταν το 2011 ο ΑΟΠ ΦΑΛΗΡΟΥ του πρότεινε να αναλλάβει τη ομάδα των Μίνι Παίδων, που πρέπει να σημειωθεί ότι είναι η κυρίαρχη ομάδα στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα αυτής της κατηγορίας. Την πρώτη κιόλας χρονιά καταφέρνει να πάρει την δεύτερη θέση (2012) και την επόμενη (2013) κατακτά την πρώτη και το χρυσό μετάλλιο του πανελλήνιου Πρωταθλήματος της κατηγορίας αυτής.
Οι δηλώσεις του για την κατάκτηση αυτή φανερώνουν την μεγάλη του αγάπη για το πόλο και τα παιδιά:
“Την πρώτη χρονιά (2012) καταφέραμε με τα παιδιά να πάρουμε την δεύτερη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Μίνι Παίδων και νομίζω οτι αν και είχαμε να αντιμετωπίσουμε την πολύ πιο έμπειρη σε αυτή την ηλικία ομάδα της Βουλιαγμένης τα πήγαμε πολύ καλά. Τα παιδιά έδωσαν τα πάντα για την νίκη και για μένα αυτή η προσπάθεια με γεμίζει χαρά και ικανοποίηση.
Την δεύτερη χρονιά ήμουν απο την αρχή συγκρατημένα αισιόδοξος, αλλά χάρηκα και συγκινήθηκα πάρα πολύ με την κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά και με την συμπεριφορά των παιδιών απέναντί μου. Μακάρι να ζήσουμε και του χρόνου τέτοιες στιγμες.”
και συνεχίζει:
“… καμμιά φορά κάθομαι και αναλογίζομαι τα λάθη που έκανα κατά την περίοδο της προπόνησης αλλά και των αγώνων ή ακόμη και τα λάθη συμπεριφοράς απέναντι στους αθλητές μου (γιατί μερικές φορές παρασύρομαι και ξεχνώ ότι οι αθλητές που προπονώ είναι παιδιά μόλις 11 ή 12 ετών), και με την αυτοκριτική που ασκώ στον εαυτό μου, κάθε χρόνο μαθαίνω από τα παιδιά και αυτό με βοηθά να γίνω καλύτερος προπονητής και να αποφεύγω τα λάθη … αν και ως άνθρωπος λάθη θα κάνω … τουλάχιστον προσπαθώ να τα περιορίσω.
Η γνώμη μου για την υδατοσφαίριση νομίζω οτι είναι ξεκάθαρη και αυτό προσπαθώ να περάσω και στους μικρούς αθλητές μου … ΤΟ ΠΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ ΑΘΛΗΜΑ … αυτό δεν σημαίνει οτι είναι εύκολο … πρέπει όμως να δίνεις τη ψυχή σου τόσο στην προπόνηση όσο και στους αγώνες και σε συνδυασμό με το καθαρό μυαλό μπορεί οποιοσδήποτε αθλητής να φτάσει ψηλα.”
και κλείνει αυτή την από καρδιας εξομολόγηση:
“Ευχαριστώ όλους όσους με στήριξαν και ειδικά τους αθλητές μου.”
